Logia-Sti-Limni

- Σου χρωστάω. Ουφ, το κεφάλι μου γυρίζει από τις βότκες, πεινάω κιόλας κι αυτή από πάνω μου να με κοιτά και να μου μιλά. Τα μαλλιά της βρώμικα και ανακατεμένα πέφτουν στους ώμους, πάνω από μια ζακέτα πλεκτή, γαλάζια θαρρώ. Γαλάζια και τα μάτια της, αλλά όσο ξημερώνει μοιάζει να ξεθωριάζει το χρώμα . Ναι, κοίτα! Ρέει προς τις άκρες, κυλάει στις ρυτίδες δίπλα από τα μάτια, κατεβαίνει στη μύτη, γεμίζει γαλάζιο χρώμα τα χείλη.Τρέχει μια σταγόνα στο πηγούνι και σκάει πάνω στο χέρι μου. Τινάζομαι ξαφνιασμένη. Και κουρασμένη. Βαρέθηκα τον πόνο και το παράπονο του καθενός. Λες μια κουβέντα κι αρχίζει η ιστορία- χιλιοειπωμένη- σχετικά με βάσανα και πόνο. Λες και πρέπει να μετρήσουμε τον πόνο μας να δούμε ποιος είναι πιο μεγάλος.Έλεος πια! Τί να γυρεύει η ομορφούλα μέσα στο κέντρο με μουσική και καπνούς; - Τι θέλεις , καλή μου; Προσπαθώ να είμαι ήρεμη. - Σου χρωστάω. Εσύ το είπες. Πίνω άλλη μια γουλιά από τη βότκα μου μήπως και θυμηθώ. Στρίβω και τσιγάρο να κερδίσω χρόνο. Το ανάβω και φυσώ ψηλά

Σκούπισε με το μανίκι το μέτωπο που έσταζε από τον ιδρώτα του μεσημεριού. Ανάμεσα στα τελευταία κτίρια της μικρής πόλης αισθανόταν ζαλισμένος από τη μπόχα που ανέδυαν μικρά, πλινθόκτιστα σπίτια, μονώροφα κυρίως, μιας γειτονιάς όπου τα πιτσιρίκια έτρεχαν ξυπόλητα κυνηγώντας αποστεωμένα σκυλιά και γάτες με μαδημένες ουρές κι αυτιά. Αναρωτήθηκε αν το αυτοκίνητο θα τον περίμενε ακόμα στο παλιό γκαράζ όπου θα το φυλούσε ένας γέροντας τον οποίο πλήρωσε σχετικά καλά. Τράβηξε την παλιά σιδερένια πόρτα που έγρουξε ασθματικά ,κλωτσώντας κάποιες κότες που μπερδεύονταν στα πόδια του. Ευτυχώς ήταν εκεί το όχημα αν και μερικές ακόμα κότες ξεπετάχτηκαν κάτω από τις ρόδες όταν έβαλε μπροστά τη μηχανή, αφήνοντας κακαρίσματα και φτερά στον αέρα. Ήταν καιρός να φύγει. Με κόπο, με πίκρα και πόνο πήρε την απόφαση για το ταξίδι της επιστροφής. Έλεγξε τον δείκτη της βενζίνης. Το ήξερε! Ο γέροντας έκρινε σκόπιμο να τον φορολογήσει και με παρακράτηση καυσίμων που άντλησε από το ντεπόζιτο. Μια βρισιά στη γλώσσα