Logia-Sti-Limni

- Έι! Εσύ! Του έκανα νόημα να πλησιάσει. Γύρισε τάχα ξαφνιασμένος, αλλά τον είχα δει να με κοιτάζει κλεφτά από την ώρα που του έφεραν τον καφέ. Τράβηξε την καρέκλα και κάθισε. Έβγαλε ένα βρώμικο κουτί σπίρτα από την τσέπη του παντελονιού του κι άρχισε να παίζει με αυτό χωρίς να μιλάει. Έστριψα ένα τσιγάρο και του το έδωσα. - Πού γύριζες; - Εδώ κι εκεί , απάντησε φυσώντας τον καπνό και κοιτάζοντας ακόμα πίσω από τον ώμο του. Έσκυψα και του έπιασα το χέρι. Τρομαγμένος προσπάθησε να το τραβήξει και ξανάριξε ανήσυχες ματιές γύρω του. - Πες μου. Ακόμα σε κυνηγάνε; - Σςςςςς! Έβαλε την παλάμη στο στόμα μου και με κοίταξε για πρώτη φορά καταπρόσωπο. Κόκκινα τα μάτια του, θολά, τυλιγμένα σε ομίχλη. Φίλησα την παλάμη που μου έκλεινε το στόμα. Σφάλισε τα μάτια και την άφησε λίγο ακόμα πάνω στα χείλη μου. Πήρε μια βαθειά ανάσα με τα μάτια μισοκλεισμένα και την τράβηξε αργά. Έκανε ακόμα μια ρουφηξιά με χαμηλωμένο το κεφάλι. - Είδα το αυτοκίνητο στο γκρεμό. Και το ίδιο βράδυ τη φιγούρα σου σε ένα

Απλώθηκε Ξανά και ξανά Ώσπου να φτάσει στις άκριες του πόνου Συρρικνώθηκε Πάλι Ώσπου η νύχτα να αποκτήσει από την αρχή το αμόλυντο μαύρο Μη διαπραγματεύσιμη υπήρξε η στιγμή η ώρα Και ο χρόνος Ένα στεφάνι από άγανα Ένα ποδήλατο χωρίς ακτίνες Μία φωτογραφία ξεθωριασμένη Η περιουσία Του απέθαντου λόγου Του απέθαντου πόθου