Logia-Sti-Limni

H σκιά μου, μια ακόμη μακριά μαύρη κηλίδα στο βρώμικο πάτωμα , ξεπροβάλει πριν από εμένα από την κρεβατοκάμαρα και κυλάει αργά σε ένα άδειο σαλόνι. Ρίχνω αδιάφορη ματιά στην τρύπα που χάσκει στα δεξιά μου, εκεί που κάποτε υπήρχε ένας τοίχος βαμμένος γκρίζος. Από τότε που έπεσε η βόμβα δεν θυμάμαι οσμές και πρόσωπα, μόνο χρώματα. Ένα χοντρό σχοινί κρατώ στο χέρι, τυλιγμένο στο λαιμό πάνινης κούκλας που σέρνω ξοπίσω μου μήνες τώρα. Περίμενα το νέο φεγγάρι να ανατείλει προτού αποφασίσω να ξεμυτίσω κάτω από το κρεβάτι. Κλειδώνω την εξώπορτα και ρίχνω το κλειδί στην οπή που χάσκει ανάμεσα στα σαπισμένα δόντια μου. Εδώ υπήρχε κάποτε ένας κήπος. Σήμερα αναδύει τον θάνατο κάτω από τα σαπισμένα φύλλα στη ρίζα του γυμνού πλατανιού. Τα κλαδιά γδέρνουν πατούσες ,γάμπες και μάγουλα και μπερδεύονται στα κόκκινα μαλλιά μου. Θα φτάσω στο ψηλότερο κλαδί. Κι εκεί θα κρεμάσω αυτό που πριν πολλά χρόνια το έλεγες «μνήμη».

Φταίει η ψύχρα που κάνει τα βράδια. Ίσως... Κι ο αέρας που έχει σηκώσει το πέλαγος. Ίσως... Κλειδώνω την πόρτα μου και κατεβαίνω τις σκάλες. Λεκέδες από καφέ δείχνουν πως κάποιος ξύπνησε άσχημα σήμερα και κατέβηκε τα σκαλοπάτια με μισόκλειστα μάτια.Από τον ήλιο ή από τα όνειρα της νύχτας; Μπαίνω στο αυτοκίνητο μα η γάτα που έχει ξαπλώσει στο καπώ δε λέει να σηκωθεί, μόνο με κοιτάει με τα πράσινά της μάτια κατάματα και περιμένει χωρίς να την ενοχλήσει ο θόρυβος της μηχανής. Στρίβω το κλειδί ξανά και περιμένω. Η αναμέτρηση αυτή την βρίσκει νικητή και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Πηδάει στο δρόμο, κάνει 3 βήματα και γυρίζει να με κοιτάξει. Την ακολουθώ μέχρι που το μονοπάτι γίνεται στενό κι ανηφορικό και διστάζω μπροστά σε μια μικρή διασταύρωση μα εκείνη εξακολουθεί να κινείται αργά κάτω από τα πεύκα σε μια περιοχή που δεν αναγνωρίζω πια. Ο χρόνος και ο τόπος έχουν αλλάξει ταυτότητα εδώ και ώρα και το φόρεμα που θέλησα να οχυρώσει την αδυναμία μου να αντέξω την μέρα,

Σε παράλληλες τροχιές Το παρελθόν και το παρόν Αναζητούν συνάντηση. Μάταια. -- Αρλεκίνος σε χρώμα μωβ Φιγούρα σε καθρέφτη θολό Ξεβάφει του χαμόγελου Το κόκκινο. 'Aλογα. - - Κύμβαλα στοχεύουν Νυχτερινό ουρανό αντιλαλώντας προσευχές Του άχρονου Πρόστυχα. - - Όλα αυτά Περιπλανώμενες γραμμές Στο τίποτα. Μην ανασαίνεις Σε ανοικτά παράθυρα 'Aδικα.