Hey, you!

-Έι! Εσύ! Του έκανα νόημα να πλησιάσει.
Γύρισε τάχα ξαφνιασμένος, αλλά τον είχα δει να με κοιτάζει κλεφτά από την ώρα που του έφεραν τον καφέ.
Τράβηξε την καρέκλα και κάθισε. Έβγαλε ένα βρώμικο κουτί σπίρτα από την τσέπη του παντελονιού του κι άρχισε να παίζει με αυτό χωρίς να μιλάει. Έστριψα ένα τσιγάρο και του το έδωσα.

-Πού γύριζες;
- Εδώ κι εκεί, απάντησε φυσώντας τον καπνό και κοιτάζοντας ακόμα πίσω από τον ώμο του. Έσκυψα και του έπιασα το χέρι. Τρομαγμένος προσπάθησε να το τραβήξει και ξανάριξε ανήσυχες ματιές γύρω του.
- Πες μου. Ακόμα σε κυνηγάνε;
- Σςςςςς! Έβαλε την παλάμη στο στόμα μου και με κοίταξε για πρώτη φορά καταπρόσωπο. Κόκκινα τα μάτια του, θολά, τυλιγμένα σε ομίχλη.
Φίλησα την παλάμη που μου έκλεινε το στόμα. Σφάλισε τα μάτια και την άφησε λίγο ακόμα πάνω στα χείλη μου. Πήρε μια βαθειά ανάσα με τα μάτια μισοκλεισμένα και την τράβηξε αργά. Έκανε ακόμα μια ρουφηξιά με χαμηλωμένο το κεφάλι.
- Είδα το αυτοκίνητο στο γκρεμό. Και το ίδιο βράδυ τη φιγούρα σου σε ένα κίτρινο λεωφορείο να φεύγει μέσα στο σκοτάδι χωρίς φώτα.
- Δε σταμάτησαν, ψιθύρισε.
Έφυγα και δε σταμάτησαν. Ξύπνησα εκείνο το πρωινό του Αυγούστου κι έλειπε το αυτοκίνητό μου. Στη θέση του βρήκα μια παλιά, κιτρινισμένη φωτογραφία κι ένα σημείωμα.
- Κι έτσι έφυγες.
- Ναι. Έφυγα, είπε κρατώντας το κεφάλι του ανάμεσα στα χέρια του.
Τότε πρόσεξα ότι φορούσε ένα τριμμένο κυπαρισσί πουλόβερ με ξηλωμένα τα λάστιχα στον καρπό . Μια κλωστή έτρεχε στην ράχη της παλάμης του κι ήθελα να απλώσω το χέρι να την κόψω. Ήθελα να απλώσω το χέρι να στρώσω τα ανακατωμένα γκρίζα του μακριά μαλλιά που έπεφταν στο πρόσωπο.

Το τσιγάρο είχε καεί εδώ και ώρα. Έβαλα ένα στα χείλη μου, το άναψα και του το έδωσα. Το πήρε και σηκώθηκε να φύγει.
- Τι έγραφε;
Με κοίταξε χωρίς να με βλέπει
- - Τι;
- Το σημείωμα. Τι έγραφε;
- « Ξέρω ότι το σκότωσες»

Τον κοιτούσα να απομακρύνεται και να κοιτάει γύρω του.
Άναψα ένα τσιγάρο ακόμα. Δεν χρειαζόταν να τον ρωτήσω.
Πέταξα τα χρήματα στο τραπέζι και σηκώθηκα.
Ήξερα.
Είχα λάβει κι εγώ ένα.