Απλώθηκε
Ξανά και ξανά
Ώσπου να φτάσει
στις άκριες του πόνου

Συρρικνώθηκε
Πάλι
Ώσπου η νύχτα να αποκτήσει
από την αρχή
το αμόλυντο μαύρο

Μη διαπραγματεύσιμη
υπήρξε
η στιγμή
η ώρα
Και ο χρόνος

Ένα στεφάνι από άγανα
Ένα ποδήλατο χωρίς ακτίνες
Μία φωτογραφία ξεθωριασμένη
Η περιουσία
Του απέθαντου λόγου
Του απέθαντου πόθου

Σχόλια

Ο χρήστης Adam The Sinner είπε…
Η στιγμή...η ώρα...ο χρόνος...

Μη διαπραγματεύσιμα!

Το απέθαντο Του Πόθου!!

Καλό βράδυ...
26 Ιανουαρίου 2009 στις 11:36 μ.μ.
Ο χρήστης Penthesileia είπε…
Έτσι δεν αξίζει να είναι; Μη διαπραγματευσιμα

Καλή σου μέρα Protoplastos
28 Ιανουαρίου 2009 στις 12:56 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

με ένα εισιτήριο

Εικόνα
Κρατώ τα δάχτυλα σφιχτά να μην γλιστρήσουν οι στιγμές ανάμεσά τους. Κόκκοι άμμου σε κλεψύδρα που παίζει ο χρόνος. Ξαπλώνω στα παιδικά μου σεντόνια Ακίνητη Αμίλητη προβάλλοντας την εικόνα σου σε σινεμά παλιό. Ανέλπιδες προσπάθειες να σε κρατήσω εδώ. Η κλεψύδρα γυρίζει άλλη μία φορά Ο χρόνος τελειώνει κι η άμμος κυλά. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν. Τα φώτα έσβησαν Η μουσική σταμάτησε κι ο πρωταγωνιστής έχει γεράσει ήδη Με ένα εισιτήριο περασμένης χρονιάς στην τσέπη βγαίνω στο δρόμο. Ψιχαλίζει και ξέρεις ότι τις ομπρέλες τις μισώ.
Διαβάστε περισσότερα

Βράχος

Εικόνα
Κοιτάω για άλλη μια φορά το κινητό.  Δεν μπορεί, είπε ότι θα στείλει μήνυμα μετά.  Ήχος μηνύματος. Ναι, μήνυμα!   Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Δεν   ξέρω , δεν κάθομαι να σκεφτώ γιατί. Με κάθε δυνατό χτύπο ισιώνει το κορμί, ακόμα και οι κινήσεις μου γίνονται πιο απαλές, σαν χορός σε πίστα δική μου.   Απαντώ. Δεν ήταν εκείνος. Κι άλλο μήνυμα. Τώρα θα είναι αυτός! Άλλος. Πρώην. Κουβεντιάζουμε, με φλερτάρει, υπονοούμενα, υποσχέσεις, σχεδιάζει, με ονειρεύεται, με θέλει. Δεν θέλω. Κλείνω το τηλέφωνο και ξεσπώ σε κλάματα. Πώς ήρθαν αυτά; Κλαίω με αναφιλητά για αρκετή ώρα, σαν μπόρα που ξέσπασε .   Από πού ήρθαν αυτά ,ξαναρωτώ. Το στομάχι πονάει. Δεν θα μαρτυρήσω ποτέ πόσο πονάει όταν του μιλώ, όταν τον σκέφτομαι, όταν δεν με σκέφτεται. Δεν είμαι για εκείνον   το αερικό. Είμαι ο βράχος. Δεν θέλω να είμαι βράχος, να είμαι βαριά, να έχω ρίζες. Δεν θέλω!   Πετάω το κινητό στον τοίχο. Θέλω να πετάω, να ακολουθώ τον άνεμο, να θροΐζω με τα φύλλα , να κελαρύζω με το ρυάκι, να σκάω στην ακ
Διαβάστε περισσότερα

Στην υγειά μας...

Εικόνα
Ένιωθε την υγρασία να μπαίνει από το παντελόνι αλλά δεν την ένοιαζε. Είχε βρέξει το βράδυ βλέπεις. Απέμεινε να κοιτάζει τη βουνοκορφή πολλή ώρα . Τα σύννεφα, γκρίζα και γεμάτα βροχή ,είχαν κρύψει την κορυφή. Μάλλον, την είχαν πνίξει ασφυκτικά με το βάρος τους κι έμοιαζε να κατεβαίνουν ακόμα περισσότερο προς τα κάτω. Της άρεσε να σκέφτεται ότι εκεί πάνω δεν ήταν έτσι όπως φαινόταν από εδώ. Θα ζούσαν κάποιοι θεοί μέσα στο φως κι είχαν απλά τραβήξει προς τα κάτω την κουρτίνα για να μπορούν να πλάθουν όνειρα. 'Ισως για να καταστρώσουν σχέδια μοχθηρά, κρυμμένοι από τα μάτια των θνητών. Είχε πάρει το αυτοκίνητό της πριν ξημερώσει και κατευθύνθηκε στην παλιά μονή, που τα ερείπιά της υψώνονταν σε ένα λόφο πάνω από το χωριό. Εδώ ανέβαιναν τουρίστες το καλοκαίρι μα τώρα ήταν μεσοχείμωνο και δεν θα έβρισκε κόσμο. Ακόμα και ο παππούς που ανέβαινε κάποτε να φέρει τις κατσίκες του να βοσκήσουν από ένα μαντρί πιο δίπλα, είχε πεθάνει πριν 2 χρόνια και οι δυο του γιοί , επιχειρηματίες στην πρωτεύου
Διαβάστε περισσότερα