ssshh...secretly...
Ένας μικρός κυκλώνας κλωθογύριζε κάμποσες μέρες πάνω από τον τόπο τούτο όπου κατακάθισε η σκόνη.
Κάτι γεννιόταν από κάτω.
Ένιωθα κραδασμούς, μικρά ραγίσματα σαν αναπνοές.
Κι εγώ καθόμουν αμέτοχη να αφουγκράζομαι τις νύχτες και το καταμεσήμερο να ακονίζω τα μάτια μου στους κόκκους περιμένοντας ..Τι;
Δεν ξέρω. Μα κάτι εγκυμονούσε τούτη δω η σκόνη. Σαν ζωντανή ανάσαινε, κινιόταν αμυδρά. Tο ξέρω, χωρίς παρόλα αυτά να μπορώ να το περιγράψω.
Ησυχία.
Κι όμως, από κάτω εκρήξεις ένιωθα να γεννιούνται. Τις ένιωθα στους πόρους μου κι ανατρίχιαζε το δέρμα. Μα, να το αποδείξω δεν κάτεχα πώς.
Δεν είχα τολμήσει να αγγίξω ούτε έναν κόκκο από αυτή την ξανθοκόκκινη μάζα κι όταν καμιά φορά ο αέρας έσπρωχνε κάτι προς εμέ, τα πόδια μου τινάζονταν προς τα πίσω. Όλο το κορμί μου τιναζόταν προς τα πίσω.
Σαν να φοβόμουν μήπως η ανθρώπινή μου φύση επηρεάσει το αλλόκοτο που ένιωθα να συντελείται κρυφά.
Κάτι γεννιόταν από κάτω.
Ένιωθα κραδασμούς, μικρά ραγίσματα σαν αναπνοές.
Κι εγώ καθόμουν αμέτοχη να αφουγκράζομαι τις νύχτες και το καταμεσήμερο να ακονίζω τα μάτια μου στους κόκκους περιμένοντας ..Τι;
Δεν ξέρω. Μα κάτι εγκυμονούσε τούτη δω η σκόνη. Σαν ζωντανή ανάσαινε, κινιόταν αμυδρά. Tο ξέρω, χωρίς παρόλα αυτά να μπορώ να το περιγράψω.
Ησυχία.
Κι όμως, από κάτω εκρήξεις ένιωθα να γεννιούνται. Τις ένιωθα στους πόρους μου κι ανατρίχιαζε το δέρμα. Μα, να το αποδείξω δεν κάτεχα πώς.
Δεν είχα τολμήσει να αγγίξω ούτε έναν κόκκο από αυτή την ξανθοκόκκινη μάζα κι όταν καμιά φορά ο αέρας έσπρωχνε κάτι προς εμέ, τα πόδια μου τινάζονταν προς τα πίσω. Όλο το κορμί μου τιναζόταν προς τα πίσω.
Σαν να φοβόμουν μήπως η ανθρώπινή μου φύση επηρεάσει το αλλόκοτο που ένιωθα να συντελείται κρυφά.
Σχόλια
παραστατικότατη με πολλές εικόνες
να σαι καλά πάντα
Αλλά πάντα ρίχνω ματιές, να δω τι κάνεις :)
P.S. polu agapimenos o pinakas pou exeis sto avatar..
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Όσο για τον πίνακα...α, έχει μεγάλη ιστορία για μένα.
Χαίρομαι που σου αρέσει :)