Δήθεν

-->
--> -->


Αυτή πρέπει να ήταν। Την κοιτούσε πίσω από το σηκωμένο στα χείλη του ποτήρι με whisky 15 ετών. Όταν πλησίαζε κι άλλο θα ήταν σίγουρος. Μέτρια στο ύψος, με καστανά μαλλιά που έπεφταν στους ώμους, ελαφρές καμπύλες τυλιγμένες σε μαύρο φόρεμα κι ένα κοραλλί κραγιόν- άσχημη επιλογή. Παπούτσια και νύχια σε κόκκινο χρώμα που θα μπορούσε να είναι αισθησιακό αλλά έμοιαζε φτηνό. Προσποιητό.
Ναι, αυτή ήταν. Είχε πλησιάσει και μπορούσε να την μυρίσει. Μύριζε φόβο.
Πώς ήταν εκείνο το έργο του Ζίσκιντ, το Άρωμα; Έτσι κι αυτός, μπορούσε να μυρίσει και να ξεχωρίσει τον άλλον από μέτρα μακριά μόνο με τη βοήθεια της μύτης του. Ο φόβος μύριζε σαν καθαρό οινόπνευμα, μάλλον σαν τη μυρωδιά οξυζενέ - αυτή που μύριζαν τα νοσοκομεία- ανακατεμένο με τυρί. Δεν ήθελε να περιγράφει έτσι τα συναισθήματα γιατί ξέπεφταν σε κάτι αισχρό και βρώμικο. Ο ίδιος προτιμούσε-αν και όποτε μιλούσε, και μιλούσε σπάνια- να τα περιγράφει σαν αρώματα βοτάνων και λουλουδιών. Τέλος πάντων, να τα περιγράφει σαν κάτι οικείο προς τον συνομιλητή του και κυρίως σαν κάτι που δεν θα τον σόκαρε.
Αλλά αυτή μύριζε πολύ έντονα οξυζενέ και τυρί.
Κατάπιε μια γερή γουλιά από το ποτό του. Ζωγράφος με τη δεύτερή της έκθεση σε μεγάλη γκαλερί της πρωτεύουσας. Οι πρώτες έγιναν σε δημαρχεία και δημόσιους χώρους του χωριού της και σε πολιτιστικούς συλλόγους. Είχε δημοσιεύσει και μια ποιητική συλλογή με δικά της έξοδα φυσικά, αλλά χωρίς επιτυχία ιδιαίτερη. Μάλλον, χωρίς καθόλου επιτυχία. Τώρα όμως λεγόταν ότι κοιμόταν με την ιδιοκτήτρια της γκαλερί κι έτσι άρχισε η καριέρα της κάτω από τα μεγάλα φώτα.
Αξιολύπητο. Δεν ήταν καν ομοφυλόφιλη.
Μπήκε αδιάφορα στην παρέα με την οποία μιλούσε και βρήκε την ευκαιρία να την παρακολουθήσει καλύτερα. Κίβδηλη. Τα μάτια της πάνω του όταν έπεσαν του το είπαν . Χρυσαφένια μάτια με μικρά πράσινα στίγματα , πιο ξέθωρα από την πέτρα στο δερμάτινο δαχτυλίδι που φορούσε στο δεξί παράμεσο. Κάπνιζε και έφτυνε τις λέξεις με σκληρότητα δήθεν και με μια αίσθηση γνώσης- δήθεν κι αυτή.
Ήπιε άλλη μια γουλιά. Απόψε σίγουρα θα ήταν στο κρεβάτι του. Μέχρι το τέλος του μήνα θα την είχε έτοιμη για αυτά που ήθελε.
Απομακρύνθηκε για να ξανακάνει μια βόλτα στη γκαλερί.
Δήθεν.
Αξιολύπητη.

Σχόλια

Ο χρήστης Phivos Nicolaides είπε…
Συνέχισε να γράφεις και να ταξιδεύεις με τις σκέψεις σου. Καλό μήνα. Ταξίδια
Ο χρήστης Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε…
Μονο και μονο για την αρνηση σου στις Δ.Ε σου βγαζω το καπελο
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
όμορφα γράφεις
σε διαβάζω και μ' αρέσει

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

με ένα εισιτήριο

δεν χωράω

Στην υγειά μας...